چند نوع از امکانات بهداشتی که در آن متخصصان پزشکی مراقبت ارائه می‌کنند

چند نوع تسهیلات بهداشتی

• مراکز جراحی سرپایی: مراکز جراحی سرپایی که تسهیلات جراحی سرپایی نیز نامیده می‌شوند، به بیماران اجازه می‌دهند تا برخی از روش‌های جراحی را خارج از محیط بیمارستان دریافت کنند. این محیط‌ها اغلب جراحی‌ها را با هزینه کمتری نسبت به بیمارستان‌ها ارائه می‌کنند و در عین حال خطر قرار گرفتن در معرض عفونت را نیز کاهش می‌دهند، زیرا بیماران برای جراحی در آنجا هستند، نه برای بهبودی از بیماری و بیماری. مراکز جراحی سرپایی خدمات تشخیصی یا ساعات کار کلینیک ارائه نمی دهند. در عوض، آن‌ها بیمارانی را می‌گیرند که توسط بیمارستان یا پزشک برای عمل جراحی ارجاع داده شده‌اند، آنها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در مراقبت‌های جراحی «همه کار» باشند.

• مراکز زایمان: به گفته انجمن مراکز تولد آمریکا، مرکز تولد یک مرکز مراقبت بهداشتی برای زایمان است که بر مدل مامایی تمرکز دارد. هدف آنها ایجاد محیطی برای تولد است که برای مادر احساس راحتی بیشتری داشته باشد و امکان زایمان مقرون به صرفه و خانواده را فراهم کند. مراکز زایمان معمولاً به تجهیزات و پرسنل اضطراری مشابه بیمارستان مجهز نیستند، مانند جراحان در صورت سزارین یا بخش مراقبت های ویژه نوزادان. در نتیجه، مراکز زایمان فقط حاملگی های سالم را بدون هیچ گونه عامل خطر یا عارضه شناخته شده ای در خود جای می‌دهند. این امکانات بر اساس اصول پیشگیری، حساسیت، ایمنی، مقرون به صرفه بودن و مداخله پزشکی مناسب در صورت نیاز هدایت می‌شوند.
• بانک‌های خون: بانک‌های خون به اهداکنندگان اجازه می‌دهند تا خون و پلاکت اهدا کنند و در عین حال خون را به اجزایی که می‌توانند به طور مؤثرتری مورد استفاده بیماران قرار دهند، ذخیره و دسته‌بندی می‌کنند. انجمن خون‌شناسی آمریکا می‌نویسد: «گلبول‌های قرمز خون اکسیژن را حمل می‌کنند، پلاکت‌ها به لخته شدن خون کمک می‌کنند و پلاسما پروتئین‌های خاصی دارد که اجازه تنظیم مناسب انعقاد و بهبودی را می‌دهد.» گاهی اوقات بیماران به طور خاص به این اجزای خاص نیاز دارند و گاهی اوقات فقط به خون زیادی نیاز دارند. به عنوان مثال، یک قربانی تصادف رانندگی ممکن است به 100 پینت خون نیاز داشته باشد. خون برای زندگی انسان ضروری است و نمی توان آن را تولید کرد، فقط اهدا کرد. بنابراین این تسهیلات برای ایجاد منبع برای بیمارانی که به آن نیاز دارند کار می‌کند.
• کلینیک‌ها و مطب‌های پزشکی: تعریف کلینیک «مکانی برای تشخیص و درمان بیماران سرپایی» است. بسیاری از امکانات مراقبت‌های بهداشتی وجود دارند که با این تعریف در طیف گسترده ای از تخصص‌های درمانی مطابقت دارند. بسیاری از مردم برای قرار ملاقات‌ها و معاینات معمول با پزشک به کلینیک مراجعه می‌کنند. این امکانات مراقبت‌های بهداشتی می‌تواند مطب خصوصی یک پزشک، یک محیط تمرین گروهی یا یک کلینیک متعلق به شرکت باشد که ممکن است به یک سیستم مراقبت بهداشتی یا بیمارستان بزرگ‌تر متصل باشد. کلینیک ها زمینه های زیادی را در مراقبت های بهداشتی پوشش می دهند. به عنوان مثال، می توانید برای بررسی دندان درد به یک کلینیک دندانپزشکی، یک کلینیک فیزیوتراپی برای بهبودی پس از یک آسیب ورزشی یا یک کلینیک گفتار درمانی کودکان برای کمک به کودک خود برای غلبه بر اختلال بیان مراجعه کنید. اگر یک حوزه بهداشتی تخصصی وجود دارد که باید برای آن به یک متخصص مراجعه کنید، احتمال دارد که یک کلینیک در جایی برای شما وجود داشته باشد. هدف این کلینیک‌ها ارائه مراقبت‌های پیشگیرانه و تشخیص های مهم با حداکثر راحتی ممکن است. این هدف همچنین منجر به قرار گرفتن کلینیک‌های «راهپیمایی» در فروشگاه‌های مواد غذایی و رفاهی، مراکز خرید و حتی فرودگاه‌ها شده است. این کلینیک‌ها به بیماران این امکان را می‌دهند که واکسن آنفولانزا دریافت کنند یا بدون گرفتن وقت قبلی در مطب پزشک خود نسخه دریافت کنند. در حالی که بسیاری از ارائه دهندگان پزشکی بر این باورند که ارتباط مستمر با یک ارائه دهنده برای سلامت طولانی مدت بیماران بهتر است، سرعت، راحتی و گاهی اوقات هزینه کمتر یک کلینیک راهپیمایی می‌تواند برای نیاز سریع ایده آل باشد.
• مراکز آموزش دیابت: دیابت یک بیماری بسیار جدی در ایالات متحده است. مرکز کنترل بیماری (CDC) گزارش می‌دهد که بیش از 30 میلیون نفر مبتلا به دیابت هستند و بسیاری از آنها آن را نمی‌دانند. علاوه بر این، بیش از یک سوم از جمعیت کشور به شدت در معرض خطر ابتلا به دیابت هستند، در شرایطی که پیش دیابت نامیده می شود. بیماران مبتلا به دیابت باید بیماری را مدیریت کنند و به طور معمول شیوه زندگی خود را اصلاح کنند تا از تهدید کننده زندگی جلوگیری کنند. از آنجایی که دیابت بسیار گسترده است، مراکز آموزش دیابت برای کمک به بیماران در مدیریت بیماری خود و کمک به افرادی که در معرض خطر ابتلا به دیابت هستند کمک می کنند تا در صورت امکان از آن اجتناب کنند. مراکز آموزش دیابت معمولاً کلاس‌ها، آموزش‌ها، گروه‌های حمایتی و منابع مختلفی را برای کمک به بیماران در مدیریت دیابت و زندگی تا حد امکان بدون عارضه ارائه می‌دهند.
• مراکز دیالیز: بیماران مبتلا به بیماری کلیوی اغلب به درمان‌های منظم دیالیز نیاز دارند. دیالیز فرآیندی است که خون را به طور مصنوعی فیلتر و تمیز می‌کند، کاری که کلیه‌ها به طور معمول کار می‌کنند. حدود 14 درصد از آمریکایی‌ها به بیماری مزمن کلیوی مبتلا هستند. وقتی کلیه‌ها قادر به فیلتر کردن خون به روشی که باید نیستند، بیماران ممکن است سه بار در هفته نیاز به دیالیز داشته باشند تا از عوارض جدی جلوگیری کنند. با چنین تقاضای بالایی، امکانات دیالیز برای پاسخگویی به نیازهای بیمار و جلوگیری از فشار بی مورد بر بیمارستان‌ها افزایش یافت.
• بیمارستان‌ها: بیمارستان‌ها مرکز مراقبت‌های بهداشتی «همه‌چیز» نهایی هستند. خدمات آنها بسته به اندازه و مکان آنها می‌تواند بسیار متفاوت باشد، اما هدف یک بیمارستان نجات جان افراد است. بیمارستان‌ها معمولاً دارای طیف وسیعی از واحدها هستند که می‌توان آنها را به طور آزاد به بخش‌های مراقبت‌های ویژه و مراقبت‌های غیر ویژه تقسیم کرد. واحدهای مراقبت ویژه با شرایط اضطراری و جدی ترین بیماری‌ها و آسیب ها برخورد می کنند. بیمارانی که مشکلات جدی زندگی آنها را تهدید می کند به اینجا مراجعه می کنند. واحدهای مراقبت غیر ویژه شامل مواردی مانند زایمان، جراحی، توانبخشی، واحدهای کاهش دهنده برای بیمارانی است که به تازگی در مراقبت‌های ویژه تحت درمان قرار گرفته‌اند و بسیاری موارد دیگر. به طور معمول، بیشتر تخت‌های بیمارستانی را می توان به عنوان مراقبت‌های غیر ویژه طبقه بندی کرد.
  
• مراکز تصویربرداری و رادیولوژی: این امکانات مانند همتایان بیمارستانی خود، خدمات تصویربرداری تشخیصی را به بیماران ارائه می‌دهند. تصویربرداری تشخیصی شامل سی تی اسکن، سونوگرافی، اشعه ایکس، ام آر آی و موارد دیگر است. در حالی که بیمارستان‌ها و حتی کلینیک‌ها دارای مراکز تصویربرداری هستند، امکانات سرپایی به کاهش هزینه‌ها کمک می‌کند و امکان برنامه ریزی راحت تری را برای بیماران فراهم می‌کند. امکانات بیمارستانی احتمالاً برای موارد اضطراری، مانند MRI برای آسیب مغزی، تصویربرداری را انجام خواهند داد. اما هر تصویربرداری که می‌تواند از قبل برنامه ریزی شود، مانند سونوگرافی برای نظارت بر بارداری، می‌تواند در یک مرکز تصویربرداری انجام شود.
• مراکز ارتوپدی و سایر توانبخشی‌ها: پزشکی ارتوپدی با ماهیچه‌ها و استخوان‌ها سروکار دارد. فیزیوتراپیست‌ها معمولاً پزشکانی هستند که بیماران برای مشکلات این نواحی از بدن مراجعه می‌کنند. برای مثال، اگر کمردرد مزمن را تجربه می‌کنید، ممکن است به یک فیزیوتراپ در یک مرکز یا کلینیک ارتوپدی مراجعه کنید تا تشخیص و طرح درمان را دریافت کنید. مراکز ارتوپدی در همه چیز از آسیب‌های ورزشی گرفته تا درمان بیماران دارای معلولیت سروکار دارند. آنها معمولاً ارزیابی و تشخیص مشکل و همچنین کارهای پیشگیری، درمان و توانبخشی شامل شرایط استخوان، تاندون، رباط، عضله و مفصل را ارائه می دهند. این مراکز بهداشتی و درمانی بسته به تخصص خود نام‌های مختلفی دارند. آنها را می توان به سادگی مراکز فیزیوتراپی سرپایی نامید. یا می توانید کلینیک های فیزیوتراپی کودکان، مراکز پزشکی ورزشی یا کلینیک های فیزیوتراپی سالمندان را پیدا کنید. همچنین مراکز توانبخشی وجود دارد که بیماران می توانند درمان های مختلفی را برای کمک به بازیابی توانایی های خود پس از بیماری یا آسیب دریافت کنند. فیزیوتراپی، کاردرمانی و گفتار درمانی همگی فرآیندهایی هستند که به افراد کمک می‌کنند مهارت‌هایی را که برای حرکت، کار یا صحبت کردن در زندگی روزمره به آن‌ها نیاز دارند، به دست آورند یا دوباره به دست آورند. پزشکان در مراکز توانبخشی با افراد همکاری می کنند تا به آنها کمک کنند تا حد امکان تحرک و استقلال خود را بازیابی کنند. مراکز توانبخشی سرپایی می توانند فشار وارده بر طبقات توانبخشی بیمارستان را کاهش دهند.

• مراقبت فوری: امکانات مراقبت فوری (UR) برای نیازهای مراقبت های بهداشتی درخواستی وجود دارد که به اندازه کافی برای اتاق اورژانس شدید نیستند، اما خیلی شدید یا نگران کننده هستند که منتظر یک قرار ملاقات برنامه ریزی شده در مطب پزشک باشید. برای مثال، هنگامی که کودکان بیمار می‌شوند و نیاز به تشخیص فوری یا رهایی از علائم دارند، مراقبت فوری یک انتخاب رایج است. ارائه دهندگان در UR متخصص در مراقبت‌های حاد هستند. آنها می‌توانند استخوان های شکسته را ایجاد کنند و شکستگی اندام را درمان کنند. تشخیص یک بیماری ویروسی؛ آزمایشات استرپتوکوکی، آزمایش خون و آزمایشگاه ادرار را انجام دهید و درمان جراحات را ارائه دهید. اگر مشکل خیلی شدید باشد، پزشکان فوری با آمبولانس تماس می گیرند یا بیماران را به بیمارستان یا متخصص ارجاع می‌دهند.